در طبقه بندی هنر ها در بحث فلسفی هنر و زیبایی شناسی بر اساس رسانه آنها ، معماری در کنار نقاشی و پیکرتراشی ، در رده هنر های دیداری قرار میگیرد که در این بین ، میتوان معماری و پیکرتراشی را هنر دیداری-بساوایی نیز نامید ، چراکه ابژه های ایندو هنر به علت داشتن سه بعد ، هم قابل دیدن و هم قابل لمس کردن هستند .
البته دیده شدن یک بنا به عنوان اثر معماری با دیده شدن یک مجسمه ، متفاوت است . ما علاوه بر دیدن یک بنا از فواصل و جهات مختلف ، میتوانیم در جوار یا داخل آن نیز قرارگرفته و ماهیت فضایی آن را نیز حس و درک کنیم .
برای دانستن اینکه این احساس و ادراک چگونه اتفاق می افتد ، تعریفی از ادراک حسی ( Perception ) که فرایندی ذهنی و فیزیولوژیک است به ما کمک خواهد کرد .
ادراک حسی فرایندی است که با تاثیر محرک های فیزیکی و یا شیمیایی بر انسان ( به واسطه حواس پنجگانه ) شروع شده و با چگونگی واکنش و تحلیل و تفسیر روانی ما خاتمه می یابد.
ادراک معماری نیز چنین است که ، تصویر اثر معماری طی یک فرایند فیزیکی توسط چشم دریافت میشود و بواسطه اعصاب بینایی به مغز انتقال میابد و ما بر اساس تجربیات و آموخته های خود آنرا احساس میکنیم و این تجربیات و آموخته های ما هستند که واکنش ما را نسبت به تصویر دریافت شده شکل میدهند .
اما تجربیات و آموخته های ما جهت احساس و تفسیر این تصاویر چگونه در ذهن ما ایجاد مشوند ؟ ......
نظرات شما عزیزان:
|